Hallo allemaal!

Man man man, wat een week!

Vandaag zit ik alweer 3 weken in Afrika!

In mijn vorige blog vertelde ik dat het dagelijks leven in Bobo langzaam weer werd opgepakt. Ondertussen is alles hier weer in volle gang! Over is het weer lekker druk.

Vorige week donderdag hebbe we het offerfeest gevierd! Een en al gezelligheid maar vooral veel lekker eten. We vierden dit bij Ilonka samen met Marie en de andere vrijwilligers. Op het eind van de middag gingen we uit. Naar een soort van buiten-discotheek. Overal stonden tafels en stoelen en in het midden stond een overdekt podium/dansvloer. Wij gingen op ons gemakje bij een tafeltje zitten met een heerlijke koude Brakina (lokaal biertje). Ondertussen kwamen er allemaal (mega) vrouwen in mega jurken binnen. Die gingen allemaal op de dansvloer staan dansen voor spiegels(!). Ja hier heb ik me ook een beetje over verbaasd. Na even de kat uit de boom te hebben gekeken besloten wij ook maar een dansje te wagen. Maar toen we er achter kwamen dat de polonaise niet echt bij de Afrikaanse muziek paste zijn we maar gestopt… Na een paar uurtjes kostelijk vermaak gingen we weer naar huis. Eindelijk thuis aangekomen, hadden we allemaal ineens trek in een (soort van) tosti. Wij dus heel dapper met z’n zevenen in de half-overdekte (vier persoons) jeep van marie. Nou de tosti was heerlijk en het was gezellig. Toen we naar huis wilden begon het me toch te spoelen… We besloten te wachten omdat de auto dus maar half-overdekt was en we nog een aardig stukje moesten rijden. Maar na een halfuur besloot het personeel van het restaurant dat het genoeg was geweest voor die dag en moesten we dus naar huis. Toen hadden we ineens een briljant idee: het personeel van het restaurant lief aankijken en een parasol mee vragen. Wonder boven wonder vonden ze dit helemaal prima. Wij dus weer met z’n zevenen in de auto. De mensen die achterin bij het niet-overdekte deel zaten hadden dus een fijn parapluutje! Prima oplossing en super grappig!

Zaterdag konden we (eindelijk) weer naar ons gastgezin toe! Heerlijk om al je spulletjes weer bij je te hebben. Ook hebben we zaterdag SOS kinderdorp bezocht. Erg interessant. Er zijn 10 huisjes waar 12 (wees) kinderen in wonen, hier woont bij elk huis 1 (!) moeder in. Ik heb me even vermaakt met de kinderen door ze hoofd- schouders- knie- en – teen te leren. Toen we wegreden kregen we nog een mooi liedje van de kinderen. ’s Avonds gingen we naar een concert toe. Ik weet nu dat de mensen in Burkina Faso een bijzondere muzieksmaak hebben haha! Kortom een leuke zaterdag. Zondag een heerlijke relax dag bij het zwembad met z’n allen. Ook fijn!

Maandag hadden we (eindelijk ) onze eerste stage dag in de geboortekliniek. De eerste dag zat ik in een klein kamertje waar zwangere vrouwen kwamen voor een controle afspraak. Door de taalbarrière snapte ik er niet veel van. De controles gingen aan de lopende band door, niet normaal. Continue hetzelfde dus. Dit was niet echt mijn ding.

Gelukkig mocht ik dinsdag en woensdag op de verloskamers. Dinsdag werkte ik met Felix, een aardige man die je echt dingen probeert uit te leggen, al lukt dit 9 van de 10 keer niet haha..

Helaas die dag geen bevallingen. Woensdag werkte ik met Basile, ook een aardige man. Het communiceren was nog steeds lastig. Basile zei op een gegeven moment: You speak Anglais, I don’t speak Anglais. I speak France, you don’t speak France. Very difficile. Ik dacht bij me zelf: ja Basile je hebt ook helemaal gelijk jongen, maar ik kan er ook niet veel anders van maken. Dit was wel erg grappig. Deze dag waren er drie bevallingen. Dit was op zijn zachts gezegd ‘schocking’. De manier van communiceren is hier heel anders. Ze schreeuwen en commanderen hier nogal. Dat zijn wij Nederlanders natuurlijk totaal niet gewend. Er is 1 kamertje waar de vrouwen zitten die weeën hebben, als ze dan eindelijk 10cm ontsluiting hebben gaan ze naar een kamertje met 2 bedden waar ze moeten bevallen. Het gaat hier allemaal in rap tempo. Een vrouw gaat een kamertje binnen en een halfuur later komt ze met een kind naar buiten. Bij 1 van de bevallingen werd er keihard op de buik van een vrouw gedrukt om even te ‘helpen’, dit werd niet bepaald zachtjes gedaan. Even later werd deze vrouw ingeknipt, de arme vrouw begon te schreeuwen en te tieren. Vervolgens werd er tegen haar gezegd dat ze haar mond snel moest houden en dat ze haar benen in de juiste positie moest houden. Dit ging wel ver naar mijn mening. Ik die arme mevrouw haar hand maar vast gepakt…

Nogal heftig dus. De familie van de patiënt krijgt een recept mee, en moet vervolgens zelf de medicijnen, spuiten, naalden ect. kopen. Zoals verwacht is de hygiëne hier echt verschrikkelijk. Woensdag was dus een heftige dag. Ik mocht bij de geboorte van 3 mooie meisjes aanwezig zijn. Wat opmerkelijk is, is dat de moeders vaak niet blij zijn met de geboorte van het kind. De vrouwen bevallen ook altijd alleen. De vader is ook (bijna) nooit aanwezig in de kliniek.

Vandaag zat ik in een kamertje waar baby’s en aanstaande moeders werden gevaccineerd. Ik mocht baby’s druppelen voor Polio en vaccinaties klaar maken. Daarna mocht ik weer bij een bevalling aanwezig zijn.

De gehele week zijn we natuurlijk ook nog druk met Franse les. Dus elke avond kan ik heerlijk slapen en ben ik kapot! Morgen hebben we weer wondzorg en daarna lekker weekend!

Doei doei!