Hallo allemaal,

Het is weer tijd om mijn blog bij te werken! Morgen zit ik al weer twee weken in Afrika. De tijd gaat echt super snel..

Jullie hebben vast wel iets mee gekregen over de politieke toestand hier in Burkina Faso, niet zo best dus.

Ik zal jullie niet vervelen door de hele toestand uit te leggen. Maar leuk was het zeker niet.

Het begon woensdag avond. Marie kwam ons bij de kapper vandaan halen. Toen we bijna thuis waren, stonden de wegen vol met mensen op toeterende brommers. We hadden nog niet echt door wat er aan de hand was. En uiteindelijk konden we door de menigte komen in de auto, echt fijn voelde dit niet haha.

Toen we thuis waren hoorden we wat er aan de hand was.

Maar we dachten er nog niet te ernstig over en dachten dat het wel snel voorbij zou zijn.

De volgende dag, kregen we te horen, dat ons gastgezin i.v.m. veiligheid naar familie naar ergens aan de andere kant van de stad ging verhuizen. Wij zijn toen met ons “vluchttasje” naar Ilonka (onze lerares Frans) verhuisd. Hier bivakkeren we inmiddels al bijna een week… Vooral in de hoofdstad van Burkina Faso, Ouagadougou, gaat het er ernstig aan toe. Er zijn doden gevallen en vooral veel gewonden. Hier in Bobo werden protesten gehouden, er werden blokkades gebouwd en wij moesten verplicht binnen blijven. Nou dat hadden we natuurlijk niet echt voor ogen toen we hier naar toe vertrokken.

We hebben ons gelukkig prima vermaakt: Franse les, jambe les en lekker ouderwets kaartspelletjes spelen. De jambe lessen zijn overigens super leuk. Die krijgen we van een super aardige jongen. Deze jongen heeft het thuis niet echt breed. Dus José en ik hebben een deal met hem gemaakt: hij geeft ons een paar jambe lessen en laat ons wat van Bobo zien, en wij kopen voor hem een nieuwe schooltas. Hij blij, wij blij!

Ik baal er natuurlijk wel van dat we ons gastgezin zolang niet zien (en ons eigen spulletjes), omdat ik daar ook graag wilde wennen.

Gelukkig worden we bij Ilonka thuis super verzorgd, en mogen we zelf ons eten kiezen, en dat betekend niet elke dag rijst (YESS)

Zondag zij we naar een kerk geweest, dichtbij huis. Dat was een bijzondere ervaring. Iedereen in de kerk deed extra z’n best. En wij moesten uiteraard gaan staan om een uitgebreid applaus te ontvangen. De hele kerkdienst bestond voornamelijk uit vrolijk gezang en er werd “bijzonder” gedanst. Al met al een bijzondere ervaring en zeker voor herhaling vatbaar.

Maandag was ons eerste officiële stage dag. Die kon door alle omstandigheden niet doorgaan. Balen. Dan de dag maar doorbrengen met skype en films. Wel merkten we dat de protesten hier in Bobo minder werden.

Het is ondertussen allemaal veel rustiger geworden. Het normale leven wordt weer opgepakt. Winkels gaan weer open, tankstations gaan weer open en mensen lopen weer op straat.

Vandaag hebben we eindelijk wat kunnen doen (halleluja/allahtanu)! We zijn naar een dorpje gegaan buiten Bobo. Een super arm dorpje. Toen we aan kwamen lopen, kwamen er meteen 20 kinderen op ons af gerend. Heerlijk haha! Ik had aan een hand al zo’n 4 kinderen lopen, een gezellige boel dus! In het dorpje hebben we bij verschillende kindertjes wondzorg verleend, maar ook veel geknuffeld. Echt een hele fijne dag en vooral een oppepper!

Alle kindertjes die met weinig zoveel kunnen doen, die dolblij zijn met een ballon. Je wordt weer even met beide benen op de grond gezet. Heerlijk om ze te kunnen helpen.

Daarna zijn we even lekker gaan eten, en zo zit ik alweer mijn blog te schrijven. Morgen vieren we het offerfeest, een heel belangrijk feest hier in Burkina. Iedereen is vrij. Dat wordt dus lekker eten en veel gezelligheid!

Oant sjen!