Hallo allemaal,

Eindelijk kan ik weer een blog schrijven. Sorry sorry sorry dat ik zolang niets van me heb laten horen. De laptop had besloten om er mee te stoppen. Maar na een heleboel gedoe, wat ik jullie zal besparen, doet hij het weer!

Inmiddels ben ik alweer over de helft van mijn stage periode. De tijd gaat snel hier. Soms heb ik momenten dat ik mijn familie en vrienden toch echt wel mis. Maar alle avonturen en geweldige dingen die hier beleef. Daar kan het gemis tot nu toe echt niet tegenop. Ik besef vaak hoe bevoorrecht ik ben dat ik allemaal mag en kan meemaken. Veel mooie dingen maar ook moeilijke dingen.

Het is gek dat de meest vreemde dingen wennen. Ik vind het inmiddels niet meer raar dat overal waar ik kijk koeien, geiten, ezels of honden over straat lopen. Dat dieren worden geslacht aan de kant van de weg. Ik begin zelfs echt te genieten van mijn vroege, koude buiten-douche in de ochtend.

De week van mijn verjaardag kwamen onze leraressen uit Nederland langs. Ze kwamen langs om ons stageplaatsen te bezoeken, om te kijken hoe het met ons gaat maar ook om vakantie te vieren. Ook moest ik mijn tussenevaluatie hier doen, die heb ik gehaald!

21 oktober was ik jarig. We gingen er op uit met onze leraressen. We gingen een nachtje in Banfora logeren. Banfora is een mooi plek met echt prachtige watervallen. Onze leraressen, zo lief als ze zijn, hadden een villa met zwembad voor ons allen gehuurd! Een heerlijke middag relaxen dus. De dag daarna zijn we naar de watervallen geweest. Echt super mooi!

Onze leraressen gingen vrijdag weer naar de hoofdstad. Wij moesten vrijdag ochtend vroeg opstaan. We gingen namelijk een wandeltocht doen! We vertrokken om 7 uur naar het huis van Marlon, een Nederlandse man die hier in Bobo een huis heeft en vaak uitjes organiseert. Het werden twee dagen lang lopen door prachtige natuurgebieden. We sliepen op een matje boven op een berg met echt een belachelijk mooi uitzicht. Er waren zo´n 7 afrikanen mee, die droegen het eten, slaapmatjes enz. ´s Avonds werd er een kampvuur gemaakt. Er werden aardappels gepoft en bananen gebakken. Heerlijk eten! Wij leerden de afrikanen gezellig Nederlandse liedjes, en ons werden Afrikaanse liedjes geleerd. Een heleboel gezelligheid.

´s Nachts was het best koud zo in de buitenlucht. Toen ik midden in de nacht wakker werd zag ik onwijs veel (vallende!) sterren! Dit was echt een ´ik wil nooit meer naar huis´ momentje.

De volgende ochtend wakker worden door de opgaande zon met een prachtig uitzicht. Wie wil dat nou niet?

Zaterdag ochtend gingen we klimmen. Ook super gaaf!

Na het klimmen nog een fijne lunch met heel veel lekker fruit, daarna weer terug naar huis toe lopen.

Rond het einde van de middag kwamen we weer aan bij het huis van Marlon. Daar stond een heerlijke maaltijd op ons te wachten.

Met als toetje een concert van alle Afrikanen die mee waren geweest. Met de mooiste instrumenten die je maar kunt bedenken. Heerlijk geluisterd maar vooral gedanst. Die Afrikanen kunnen er van zeg! Daar kunnen wij ´stijve friezen´ een voorbeeld aan nemen!

Maandag begon de stageweek weer. Maandag baby´s vaccineren, dinsdag wond-zorg, woensdag baby´s vaccineren en donderdag op de verlos.

Evelien wilde graag ook een bevalling mee maken dus liep ze een dag met mij mee. Toen we de verloskwamen binnenkwamen lag er al een vrouw met infuus. Toen we het hartje van de baby gingen luisteren voelde we al dat de baby in een stuitligging lag. Onze kliniek doet geen keizersneden. En waarschijnlijk had de vrouw ook geen geld voor een keizersnede. Ze moest dus op de natuurlijke manier bevallen.

De bevalling duurde enorm lang en de vrouw had het erg zwaar. De baby kwam levenloos ter wereld…

Het personeelsteam begon op de baby te slaan en ze hielden de baby overdekop. Hun manier van reanimeren.. Het was een vreselijk naar gezicht. Jose was er inmiddels ook bij. Wij hebben de reanimatie overgenomen. De baby heeft het gehaald! Het was best heftig. Het personeel wilde dat wij de baby gingen wegen terwijl we aan het reanimeren waren. Ze schreeuwden tegen ons. Wij negeerde ze omdat we vonden dat wegen nu niet tot prioriteit behoorde. Ze werden alleen maar bozer. We hebben de baby heel snel gewogen en zijn weer verder gegaan. De baby kreeg langzaam weer kleur en een frequente ademhaling. De moeder was ontzettend dankbaar.

Een heftige stagedag.

Achteraf ben ik ontzettend blij dat we met z´n drieën in de verlos stonden. Ik had daar niet graag alleen gestaan, en alles van het personeel over me heen gekregen. Daarnaast is het ook fijn dat je er met z´n drieën over kunt praten, wat ik ook erg belangrijk vind.

Vrijdag weer wond-zorg. Dit weekend zijn José en ik druk met schoolopdrachten bezig. Maandag en dinsdag hebben we nachtdiensten van 12 uren. Ik ben erg benieuwd! Ik laat jullie snel weten hoe het geweest is!

Groetjes!